STRATEGIE PRZESTRZENNE #3

Uczestnicy:

Monika Aleksandrowicz, Tomasz Bielecki, Jarosław Bogucki, Mariusz Burdek, Katarzyna Fober, Izabela Grudzińska, Piotr Idzi, Anna Ilska-Gruchot, Tomasz Jędrzejewski, Małgorzata Kaczmarska, Wiesław Koronowski, Rafał Kotwis, Tomasz Krzpiet, Piotr Mastalerz, Igor Mikoda, Wiesław Napierała, Paweł Otwinowski, Irek Pachliński, Martyna Pająk, Marcin Radziejewski, Norbert Sarnecki, Monika Słomczyńska, Konrad Smela, Daniel Sobański, Wojciech Tężycki, Michał Wielopolski, Grzegorz Witek, Agata Zboromirska, Szymon Zwoliński

Tekst kuratorski:

W kontekście przywracania podmiotowości artyście wystawiającemu, istotne jest zrozumienie, że każdy artysta posiada unikalny głos i wrażliwość, które ujawniają się w jego dziełach. Ostatnio jednak, dominacja kuratorskiego doboru stylistyki i tematów prac prowadzi do ograniczeń, uniemożliwiając artystom pełne wyrażenie swojej autentyczności.

W naszym podejściu do organizacji wystaw rzeźby kładziemy nacisk na pluralizm postaw. Chcemy stworzyć przestrzeń, w której artyści nie są związani z zewnętrznie narzuconymi rygorami czy tematami zdefiniowanymi przez kuratorów. Naszym celem jest umożliwienie artystom prezentacji prac, które wynikają bezpośrednio z ich własnych zainteresowań, pasji i specyfiki wrażliwości.

Szanujemy istniejące koncepty kuratorskie, ale równocześnie dążymy do rozszerzenia horyzontów i uwolnienia artystów od presji dostosowania się do określonych tematów czy stylistyk. Uważamy, że ta wolność twórcza pozwala artystom na głębsze zanurzenie się w swojej pracy, co w rezultacie przyczyni się do bardziej autentycznych i zróżnicowanych przejawów sztuki.

W naszych wystawach promujemy różnorodność artystyczną, dając artystom swobodę eksploracji własnych pomysłów i inspiracji. Chcemy, aby galeria była miejscem, gdzie artysta może bez przeszkód dzielić się swoją wizją ze światem, nie martwiąc się o spełnianie z góry narzuconych standardów czy tematów.

Przywrócenie podmiotowości artyście to dla nas nie tylko hasło, ale fundamentalna zasada. Poprzez nasze podejście do organizacji wystaw i wspieranie artystów w wyrażaniu swojej autentyczności, dążymy do ożywienia sztuki poprzez prawdziwą różnorodność i indywidualizm twórczy.

Planujemy pod wspólnym hasłem „Strategie przestrzenne” zorganizować cykl prezentacji w różnych przestrzeniach galeryjnych.

Moja praca "Upływ czasu. Narzędzie do subiektywnej symulacji" wykonana została w tkaninie modyfikowanej (2025). Jest inspirowana antyczną rzeźbą „Śpiący Hermafrodyta”, marmurowym ideałem ciała. Doskonałość ciała żywego poddana upływowi czasu podlega zmianie. Ideał ma pieprzyki, zmarszczki, cellulit; a potem … potem podlega dezintegracji.

Pracę można samodzielnie układać, mierzwić jej strukturę. Jest przyjemna w dotyku, zatem poza znaczeniem związanym z uniwersalnym doświadczeniem upływu czasu ma terapeutyczne właściwości oferując doznania sensoryczne.